ကျွန်တော်လည်း ကိုယ်ပေါ်တွင် စမတ်ကျကျ ဝတ်ဆင်ထားသည် ဖြစ်၍ လူတွေ အကြား လျှောက်သွား နေခဲ့သည်၊ အားလုံးနီးပါးကိုလည်း ဗိုလ်ချုပ်ကြီး၏ လက်ထောက် ဖြစ်ခဲ့စဉ်ကတည်းက သိကျွမ်းခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ အတော်များများက အမြှောက်တပ် နှင့် ခြေလျင်တပ်ရင်းများကို ကွပ်ကဲခဲ့ကြသူများ ဖြစ်သည်။ ယခုအခါတွင်တော့ သူတို့၏ မာန၊ အာပုပ်နံ့ များ နှင့် ကားပိုင်ခဲ့သည် ဆိုလျှင် ကားသော့ထက် ပိုပြီး အန္တရာယ် ပေးနိုင်သည့် အရာဟူ၍ မရှိကြတော့။

ကျွန်ဝောာ်သည် ထိုသို့ ကွယ်ပျောက်သွားသော စစ်သားများ (အတော်များများက ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ကြ) အကယ်၍ အလုပ်လုပ်နေကြသည် ဆိုလျှင် ဘာတွေ လုပ်ကိုင် စားသောက်နေကြသည် နှင့် အခြား ကြားရသမျှ အတင်းအဖျင်းများကို ပဲရစ်သို့ သတင်းပေးပို့ရမည် ဖြစ်သည်။

လက်ရှိ အအောင်မြင်ဆုံး ဖြစ်နေသည်က ဗိုလ်ချုပ်ဟောင်းတဦး ဖြစ်သည်။ အရင်က သူ၏ အထူးတပ်ဖွဲ့ဝင်များအား သစ်ကြံပိုး ခေါက်များ ခူးခိုင်းနေသည် ဆိုကာ နာမည်ဆိုး ထွက်ခဲ့ဖူးသည်။ ယခုအခါ သစ်ကြံပိုး များ ဖြန့်ဖြူးရောင်းချမှု ကို လက်ဝါးကြီး အုပ်ထားနိုင်လာသည်၊ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး တဖြစ်လဲ ဟင်းခတ် အမွှေးအကြိုင် ကုန်သည်ကြီးသည် ပီဇာ ဆိုင်တဆိုင်ကို လွှမ်းမိုး ချုပ်ကိုင်ထား နိုင်ပြီ ဖြစ်သည်။

ယခင်က တပ်ထောက်ပို့ ရာထူးရထားသည့် ပန်းနာ ရင်ကြပ်သမား ဗိုလ်မှုးကြီး သည် ရေဓါတ် ခမ်းခြောက်အောင် လုပ်ထားနိုင်သည့် ရိက္ခာများ အကြောင်း စိတ်အား တက်ကြွဖွယ် အချက်ကျကျ ဆွေးနွေးခဲ့ဖူးသော်လည်း ယခုအခါ အဆောက်တဦး တခု ၏ အထွေထွေ လုပ်သား ဖြစ်နေသည်။ ကြော့ကြော့လေးနေတတ်ပြီး တိုက်ခိုက်ရေး ရဟတ်ယာဉ်ကို မောင်းလာခဲ့သည့် ဗိုလ်မှုးသည် ယခုတော့ စက်ပြင်ဆရာ ဖြစ်နေသည်။ ကွန်မြူနစ် ပြောက်ကျား များ ကို ရှာဖွေ ချေမှုန်းရာတွင် ထူးချွန်ခဲ့သော ဗိုလ်ကြီးသည်ယခုအခါ ဆံပင်ဖြူ၊ မုတ်ဆိပ်ဖြူ များ ကျဲတိကျဲတောက် ဖြစ်နေပြီး စားသောက်ဆိုင် တဆိုင်တွင် စားဖိုမှုး၊ ခြုံခို တိုက်ခိုက်ခံရပြီး တပ်စုတစုလုံး ပြုတ်ပြီး သူတဦးတည်းသာ အသက်ရှင် ကျန်ခဲ့သည့် ဒုအရာခံ ဗိုလ်သည် ယခုအခါ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခံစားချက်တွေ ကင်းမဲ့ပြီး ငူငူငိုင်ငိုင် နှင့် ပစ္စည်းများ လိုက်ပို့ရသည့် အလုပ်ကို လုပ်နေသည်။

အစိုးရ ထောက်ပံ့ကြေးကိုယူကာ ဖုန်တက်ခံပြီး ဝင်ငွေ နည်းသူများသာ ငှား‌ နေခွင့် ရသည့် တိုက်ခန်းများတွင် အချိန်တွေဖြုန်းရင်း ပုပ်သိုးနေကြသည့် လူများလည်း အတော်များများ ရှိနေသည်။ ပြင်ပလူ့အဖွဲ့အစည်းနှင့် ပေါင်းစည်းဖို့ ကြိုးစားလာသည့် အခါတွင်လည်း သူတို့၏ တက်ကြွမှုများ ယောက်ျားပီသမှုများ ဆုံးရှုံးကုန်ပြန်သည်။ ထိုသို့ ဆုတ်ယုတ်ပျက်စီးမှုများသည် သူတို့အကြား ကင်ဆာလို ပျံ့နှံ့နေပြီး၊ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ရသည့် ဒုက္ခတွေကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာတတ်သည့် စိတ်ရောဂါကို ခံစားနေကြရသူ များလည်း ဖြစ်သည်။

ယခုလို စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှင့် ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်း ဆက်စပ်လာနေသည့် အခြေအနေမျိုး တွင် သာမန် လူမှုရေး၊ မိသားစု ပြဿနာများကိုပင် သေရေး ရှင်ရေး ရောဂါ လက္ခဏာ အဖြစ် သတ်မှတ်လာကြသည်။ အားနွဲ့သည့် အမျိုးသမီးများ နှင့် ကလေးများအား အနောက်တိုင်း၏ အညစ်အကြေးများ လွှမ်းမိုးခံရသူ များ အဖြစ် ပုံဖေါ်လာကြသည်။ ကလေးများက ဖခင်များထက် ပင် နိုင်ငံခြား ဘာသာစကားကို ကျွမ်းကျင် ပိုင်နိုင်စွာ ပြောနိုင်ဆိုနိုင် ဖြစ်လာ၍ ထိုစကား နှင့် ပင် နှုတ်လှန်ထိုးလာကြသည်။ ဇနီးမယားများက မဖြစ်မနေ အလုပ်တခု ရှာလုပ်လာကြရ၍ လင်ယောက်ျားများ အမြဲမြင်တွေ့နေကျ နှစ်လိုဖွယ် ကြာပန်း လေးများ အဖြစ်မှ အသွင်ပြောင်းကုန်ကြသည်။

အရက်သမား ဗိုလ်မှုးကပင် ဒီနိုင်ငံမှာ ယောက်ျားတယောက် သတ္တိရှိဖို့၊ ရဲရင့်ဖို့ မလိုဘူး၊ အမျိုးသမီးတွေမှာ အဲ့ဒီ အရည်အချင်းမျိုးတွေ အပြည့်ရှိနေကြတယ် ကက်ပတိန် ဟု ကျွန်တော်ကို ပြောခဲ့ဖူးသည်။

သူ၏ စကားက အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အိမ်ကို လွမ်းသည့် စိတ်ကြောင့် ဒီဗိုလ်မှုး နှင့် အခြား လူတွေများ ဦးနှောက်ဆေးခံလိုက်ရပြီလားဟု သံသယ ဖြစ်မိသည်။ သူတို့၏ မှတ်ဉာဏ်များက နှံ့နှံ့စပ်စပ် လျှော်ဖွတ်ခံရပြီး ကျွန်တော်နှင့် မတူအောင် အရောင်ဆိုး ခံလိုက်ရခြင်း ဖြစ်မည်၊ ထိုလူများက ဗီယက်နမ်တွင် ရှိစဉ်က သူတို့ မိန်းမ များ အကြောင်း တခါဖူးမျှ အမွှန်းတင် ပြောခဲ့ကြခြင်းမျိုး မကြားခဲ့ရဘူးပေ။

‌ဗိုလ်မှုး အနေနဲ့ တနေရာရာများ ပြောင်းနေဖို့ စိတ်ကူး မရှ်ိဘူးလား၊ ဗိုလ်မှုး နဲ့ ဗိုလ်မှုး ဇနီးတို့ နေရာသစ်မှာ စိတ်သစ်လူသစ် နဲ့ အချစ်သစ် ပြန်စနိုင်တယ်လေ၊ အတိတ်က သတိရစရာတွေ ရှိနေတဲ့ နေရာ နဲ့ ဝေးဝေး နေပေါ့။

ဒါဆို ကျုပ်က စားဖို့သောက်ဖို့ အတွက် ဘာလုပ်ရမှာလည်း ဟု အလေးအနက် မေးလာသည်။ အခု နေတဲ့ နေရာ မှာ တရုတ်စာ ကောင်းကောင်းရတယ်၊ ကျွန်တော်က ရှေ့ အနည်းငယ်တိုးပြီး သူ၏ သွားနှင့် အပြိုင် ရွဲ့နေသော နက်တိုင်ကို ပြန်တည့်ပေးလိုက်သည်။ ဒါဆို ‌ဗိုလ်မှုးကို အပြင်ခေါ်ပြီး တရုတ်အစားအစာ ကောင်းတဲ့ ဆိုင်‌ တွေ လိုက်ပြခိုင်းရဦးမယ်။

"ကျေကျေနပ်နပ် ကြီးကို လိုက်ပြပေးပါမယ် ပြောရင်း အရက်သမား ဗိုလ်မှုး မျက်နှာက ပြုံးဖီးဖီး နှင့် ဖြစ်လာသည်။ သူသည် အစားအသောက် နှင့် မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်း ရှိမှု ကို သဘောကျ နှစ်ခြိုက်သူ တဦး ဖြစ်ပြီး ပျော်ပျော် နေတတ်သူ တ‌ဦး ဖြစ်သည်၊ လက်ရှိ ရောက်နေသော ကမ္ဘာသစ်တွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး မှ လွဲ၍ ရန်သူဟူ၍ တဦးတလေမျှ မရှိသူ တ‌ဦးလည်း ဖြစ်သည်။

ကျွန်တော်သည် အဘယ်အတွက်ကြောင့် အရက်သမား ဗိုလ်မှုး၏ အမည်ကို သူ့ကို ထုတ်ပြောခဲ့ရသနည်း။ သူ့လို ကျူးလွန်ခဲ့သော မကောင်းမှု များသည် ကိုယ်အလေးချိန် လောက် မရှိသူအစား အဘယ်ကြောင့် မကောင်းမှု များက ကိုယ် အလေးချိန်ထက် များနေသူ အမည်ကို ထုတ်မပြောခဲ့ရသနည်း။ ဗိုလ်မှုးကို ထားခဲ့ပြီး လူအုပ်ကြီး ကို ဖြတ်ကာ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ရှိရာသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ 

ကျွန်တော်သည် ယခုအခါ နိုင်ငံရေး ကို အသားပေးသည့် စကားမျိုး နားထောင်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေသည်။ မည်သို့ပင် တွက်ချက် ပြီး ပြောလာသည့် စကားမျိုး ဖြစ်နေပစေ။ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးသည် သူ့မဒမ် ဘေးရပ် နေပြီး လူတယောက်က မိုက်ကရိုဖုန်း တကားကား နှင့် အင်တာဗျူး နေသည်။ ကျွန်တော် အား မဒမ်က တွေ့သွား၍ သူမ၏ အပြုံးများက ပို၍ လင်းလက်လာသည်။ ဤသည်ကို သတိထားလိုက်မိသော ကင်မရာ လည်ပင်း တွင် ချိတ်ထားသူက ကျွန်တော့်ဖက် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

ထိုလူကို တနေရာတွင် မြင်ဖူးသလို ရှိ၍ ဘယ်သူများ ဖြစ်မလဲဟု တအောင့်လောက်ကြာအောင် စဉ်းစားလိုက်ရသည်။ ထိုအခါကျမှ အမေရိကား တွင် နောက်ဆုံး နေ့ခဲ့သည့် ၁၉၆၉ တွင် ဆုံခဲ့ဖူးသည့် ဆွန်‌ဒူး ခေါ် ဆန်နီ ဖြစ်နေသည်။ သူသည်လည်း ကျွန်တော်လိုပင် ပညာသင်ဆု ဖြင့် ကောလိပ်လာတက်နေသူ ဖြစ်သည်။ သူ့ကျောင်းသည် အော်ရိမ်း အရပ်တွင် ရှိပြီး ကျွန်တော် ရှိနေသည့် နေရာ နှင့် ဆိုလျင် တနာရီသာသာ လောက် ကားမောင်းသွားရသည်။

ထိုနေရာသည် စစ်ရာဇဝတ်ကောင် ရစ်ချတ် နစ်ဆင်၏ မွေးဖွားရာ ဖြစ်ပြီး ဂျွန် ဝိန်း အိမ် လည်း ရှိသည် ကြောက်ဖို့ ကောင်းလောက်အောင် မျိုးချစ်စိတ် ထက်သန်သည့် အရပ်လည်း ဖြစ်သည်။ အမေရိကန် တို့ သုံးခဲ့ကြသည့် Agent Orange ဆိုသည့် သစ်ပင်များ သေစေသည့် ပေါင်းသတ်ဆေးကို ထိုနေရာမှာပဲ ထုတ်ခဲ့တာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် ဂုဏ်ပြုသည့် အနေနှင့် အစွဲပြု အမည်ပေးခဲ့သည်လား မသိ၊

ဆန်နီသည် ကောလိပ်တွင် သတင်းစာပညာကို လေ့လာဆည်းပူးခဲ့သည်။ ဆန်နီ၏ ခံယူချက်သည်သာ အဖျက်သဘော မဆောင်ခဲ့လျင် တိုင်းပြည် အတွက် အသုံးဝင်မည့် ဘာသာရပ်လည်း ဖြစ်သည်။ ပုခုံးပေါ်တွင် ဂုဏ်သိက္ခာ ဆိုသည့် ဘေ့စ်ဘော ရိုက်တံမျိုး နှင့် ပြိုင်ဖက်များ၏ အဆီအငေါ့ မတည့်မှု ဆိုသည့် ပျော့ဖတ်နေသော ဘော်လုံးများကို ရိုက်ချိုး ဖို့ အသင့် ရှိနေသူ ဖြစ်သည်။

ထိုကာလများက ဆန်နီသည် ယုံကြည်မှု အပြည့် ရှိသည်။ အထက်တန်းစား အမျိုးအနွယ်မှ ဆင်းသက်လာသူ ဖြစ်၍ အချို့က မောက်မာ သည်ဟု အထင်ခံရသူ လည်း ဖြစ်သည်။ အဖိုး ဖြစ်သူသည် ဩဇာတက္ကိမ ရှိသော ပညာရှိ ကြီး ဖြစ်ခဲ့သည်ကိုလည်း အမြဲလို ထုတ်ပြောလေ့ ရှိသည်။ အဖိုးသည် ပြင်သစ်တို့အား ပက်ပက်စက်စက် နှုတ်လှံထိုးတတ်သူ ဖြစ်၍ နောက်ဆုံးတွင် တဟီတီ ကျွန်းသို့ ပြည်နှင်ဒဏ် ပေးခံခဲ့ရသည်။ ထိုကျွန်းမှာပင် ‌ကာလသား ရောဂါ၊ ငှက်ဖျား နှင့် အိမ်လွမ်းနာကျသည့် စိတ်များ ဖြင့် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။

ဆန်နီသည် ဂုဏ်သိက္ခာ ရှိသည့် အဖိုး ဖြစ်သူထံမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်မှု အပြည့်ရှိသည့် စိတ်ဓါတ်ကို အမွေရခဲ့သည်။ ထိုသို့သော လူမျိုး များသည် စိတ်ပျက်စရာ ကောင်းလွန်းလှ၍ အဖိုး ဖြစ်သူလည်း ထို အတိုင်းပင် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ဆန်နီသည် သူလုပ်သမျှ အရာရာတိုင်း မှန်သည်ဟု ယူဆခဲ့သည်၊ သို့မဟုတ်လည်း ထိုသို့ထင်ခဲ့သည်၊ အဓိက ကွာခြားချက်သည်က သူသည် လက်ဝဲသမား တယောက် ပေါ်ပေါတင်တင် ဖြစ်လာခဲ့ခြင်းပင်။

သူသည် စစ်ဆန့်ကျင်ရေး အတွက် ပြည်ပရောက် ဗီယက်နမ်များကို ဦးဆောင်လာခဲ့သည်။ ကျောင်းသား အနည်းငယ်သည် ကျောင်းသား သမဂ္ဂ အဆောက်အအုံရှိ မသုံးဘဲ ပစ်ထားသည့် အခန်းတခန်း သို့မဟုတ် ၎င်းတို့ထဲက တဦးဦး ၏ တိုက်ခန်းတွင် လစဉ်လို စုဝေးလာကြသည်။ စိတ်ဓါတ်များက တက်ကြွလာကြ၍ ချက်ပြုတ်ထားသော အစားအသောက်များက အမြဲလို အေးစက်ကုန်သည်။ ကျွန်တော်သည် ထိုသို့သော ပွဲမျိုးကို ရောက်ဖြစ်ခဲ့သလို စစ်လိုလားသည့် အုပ်စုများ၏ ပွဲများသို့လည်း သွားခဲ့သည်။

နိုင်ငံရေး လေယူလေသိမ်းသာ ကွာခြားပြီး အစားအသောက်များ၊ ဆိုကြသည့် သီချင်းများ၊ ပြက်လုံးများ၊ ပြောခဲ့သည့် အခြား အကြောင်းအရာများက အတူတူပင် ဖြစ်သည်။

နိုင်ငံရေး အရ မည်သို့ပင် ကွဲပြား နေကြစေကာမူ သူတို့အားလုံးသည် ယခု ယမကာ အရောင်းဆိုင် ဖွင့်ပွဲတွင် တွေ့နေရသည့် အရာရှိ ဟောင်းများကဲ့သို့ပင် အထီးကျန်ခြင်း ဆိုသည့် ခွက်တခု တည်းမှ လျံကျလာသည်များကို အငမ်းမရ သောက်သုံးရင်း အချင်းချင်း နှစ်သိမ့်နိုင်ဖို့ စုရုံးခဲ့ကြသည်။ ကယ်လီဖိုနီးယား နေရောင်ပင် သူတို့ကို ‌နွေးထွေးအောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့၊ အဝေးရောက်နေသူ အချင်းချင်း၏ ကိုယ်ငွေ့ဖြင့်သာ အနွေးဓါတ်ရမည်ဟု မျှော်လင့် နေခဲ့ကြသည်။